สวัสดีค่ะพี่ๆเพื่อนๆ
หลังจากอ้อยได้วีซ่าและหายไปสองเดือนกว่าๆ วันนี้อ้อยเลยกลับมาอัพเดทค่ะ ตอนนี้อ้อยมาอยู่ที่อังกฤษได้สองเดือนกว่าแล้วค่ะ เหลืออีกไม่นานก็ต้องจากคนที่เรารักอีกแล้ว พูดแล้วก็เศร้าใจค่ะ
เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะคะ คือความรักของอ้อยเนี่ยเป็นความรักที่ทรหดอดทนมากค่ะ กว่าจะมีวันนี้เราทั้งสองคนต้องผ่านอุปสรรคมากมายเหลือเกินค่ะ ตามที่อ้อยเคยเล่าในกระทู้แรกนั่นละคะ แต่อุปสรรคสุดท้ายนี่สิคะ เราทั้งสองคนต้องทรมานใจกับเรื่องนี้เหลือเกินค่ะ ถ้าพูดตามภาษาบ้านเราก็คือ ปัญหาแม่ผัวลูกสะไภ้ค่ะ และนี่คือจุดประสงค์ในการมาเยือนอังกฤษในครั้งนี้ อ้อยก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่ามีพี่ๆเพื่อนๆคนไหนเจอปัญหาเดียวกันนี้หรือเปล่า แต่เท่าที่รู้ๆในตอนนี้คืออ้อยยอมแพ้แล้วค่ะ
ระหว่างที่อ้อยอยู่ที่อังกฤษ อ้อยและแฟนต้องออกมาเช่าห้องอยู่กันข้างนอกค่ะ เนื่องจากติดปัญหาที่ว่าแม่สามีไม่ปลื้มโดยปกติแล้วสามีจะอยู่บ้านเดียวกันกับแม่ค่ะ สำหรับคนที่ยังไม่เคยอ่านเรื่องราวของอ้อยครั้งที่แล้วก็อาจจะสงสัยว่าอ้อยต้องไปทำอะไรไม่ดีแน่ๆผู้ใหญ่ถึงได้แอนตี้ขนาดนี้ อ้อยต้องบอกก่อนเลยค่ะว่าเราทั้งสองคนยังไม่เคยได้เห็นหน้ากันเลยสักครั้งตลอดระยะเวลาแปดปีที่อ้อยคบหากับลูกชายของท่านแม้วันแต่งงานของเราสองคนก็ไม่ได้เจอกันค่ะ จนกระทั่งวันนี้ วันที่เขียนข้อความพวกนี้ทั้งน้ำตา อ้อยและสามีเราพยายามที่จะเจอแม่สามีมาหลายครั้งโดยที่สามีของอ้อยหวังที่จะให้แม่ได้เจอเมียเพื่อท่านจะได้เห็นว่าเราเป็นคนดีและรักลูกชายของท่านมากแค่ไหน เผื่อความดีของเราอาจทำให้ท่านเข้าใจและเปลี่ยนทัศนคติที่มีกับเราซะใหม่ เราสองคนคิดเช่นนั้น แต่ครั้งแล้วครั้งเล่าฝ่ายแม่สามีก็ไม่ยอมให้เจอสักครั้ง ทุกครั้งที่ลูกชายถามท่านก็ตอบไม่ว่างตลอด บางครั้งเราบอกจะเข้าไปหาที่บ้านพอไปถึงบ้านก็ออกไปไหนไม่รู้ และล่าสุดบอกว่าไม่อยากออกมาดูไฟคริสมาส ซึ่งเราทั้งสองคนก็รู้อยู่เต็มอกว่าคำตอบนั้นเป็นการปฎิเสธที่สุภาพเท่านั้นเอง ทุกๆครั้งที่ท่านปฎิเสธเราสองคนผัวเมียนั่งกอดกันร้องไห้ทุกครั้ง และทุกๆครั้งที่เราเห็นสามีเราร้องไห้มันยิ่งทำให้เราทุกข์ทรมานใจมากเท่านั้น
หลายๆคนอาจมองว่าถ้าเขาไม่รักก็ชางเขาขอให้สามีเรารักและเข้าใจเราก็พอ แต่สำหรับเราทั้งสองคนมันไม่พอค่ะเนื่องจากสามีของอ้อยอยู่กับแม่มาโดยตลอดและเขาก็รักแม่มากไม่สามารถทิ้งให้ท่านอยู่คนเดียวได้ ซึ่งในความรักแม่ของเขานั้นอ้อยและครอบครัวของอ้อยเราซึ้งใจในความดีของเขาค่ะ เรื่องแบบนี้ไม่สามาารถห้ามกันได้ เราเข้าใจดีว่าเรารักแม่เรา และเขาก็รักแม่เขาเหมือนกัน แต่นี่ละคะคือปัญหา แม่ก็รัก เมียก็รัก และอยากให้ผู้หญิงทั้งสองคนที่รักที่สุดในชีวิตมาอยู่ด้วยกันแต่มันก็ทำไม่ได้เนื่องจากอีกฝ่ายไม่ยอม ไม่รู้ว่าแม่สามีของอ้อยท่านจะรู้บ้างหรือเปล่าว่าลูกชายของท่านทุกข์ใจมากแค่ไหน แต่ที่รู้คืออ้อยพอแล้วค่ะ ขอยอมแพ้ ยิ่งเห็นคนที่เรารักทุกข์ใจมากเท่าไหร่มันยิ่งทำให้เราทุกข์ใจมากเท่านั้น แม้เราต้องอยู่ห่างกันแบบนี้แต่ก็หวังว่าสักวันหนึ่งเราคงได้อยู่ด้วยกัน เราสองคนคงมีสิทธิ์แค่ได้รักแต่ไม่มีวาสนาได้อยู่ด้วยกัน คงเป็นเพราะแบบนี้ละมั้งคะเค้าถึงเรียกว่า "โชคชะตาหรือฟ้าแกล้ง" โชคชะตาได้พาให้เราได้มาเจอกับคนที่เรารักแต่ฟ้าก็ดันมาแกล้งให้เราต้องพลากจากกันเสมอ.
Topic Options
Post Options
เราเชื่อว่าเจ้าตัวน้อยจะมาเป็นสายใยรักเชื่อมพวกคุณกะท่านเข้าหากัน.....สู้ ๆ ค่ะคนสวย 
