สวัสดีค่ะพี่ๆเพื่อนๆทุกๆคน
นานแล้วที่อ้อยห่างหายไป..เมื่อสามปีที่แล้วอ้อยได้เข้ามาระบายเรื่องราวทั้งความรักทั้งความทุกข์ต่างๆนาๆไว้ วันนี้เลยอยากจะเข้ามาเขียนต่อให้จบ และคิดว่าการเขียนครั้งนี้คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วค่ะ
ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณกำลังใจจากทุกๆคนเลยนะคะ... กว่าจะผ่านเหตุการณ์และเรื่องราวต่างๆมาได้ เล่นเอาท้อไปหลายตลบเหมือนกันค่ะ
ต่อเลยนะคะ...
หลังจากที่สามีอ้อยใช้เวลาสามเดือนที่ไทยช่วงตกงาน.. ก่อนกลับหนึ่งอาทิตย์ก็ได้รับอีเมล์ตอบกลับจากบริษัทฯแห่งหนึ่งให้ไปสำภาษงานค่ะ.. สวรรค์ยังพอมีใจสรุปว่าได้งานนี้จริงๆค่ะ และยิ่งกว่านั้นบริษัทนี้เริ่มเงินเดือนให้เท่าเงินเดือนล่าสุดที่ได้รับจากที่เก่า มิหนำซ้ำมีอาหารเครื่องดื่มทานฟรีสามมื้อ ด้วยความที่สามีเป็นคนใส่ใจงานที่ทำ บริษัทฯเค้าแอบเห็นเลยได้เลื่อนตำแหน่งภายในหนึ่งปีและปรับเงินเดือนขึ้นให้อีกค่ะ.. จากที่ทุกข์ใจมาหลายเดือนเราทั้งคู่ก็เริ่มมีกำลังใจและความหวังขึ้นมาอีกครั้ง.
พอสามีได้งานทำเราก็เริ่มวางแผนเรื่องการย้ายมาอยู่ที่อังกฤษอีกครั้งค่ะ อ้อยเริ่มเช็คข้อมูลต่างๆเรื่องงานที่เราสามารถพอจะทำได้รวมถึงรายได้ที่จะได้รับจากงานนั้นๆ และแล้วก็มีอาชีพๆหนึ่งที่อ้อยคิดว่าจะทำได้และอยากทำคือ "งานนวด" ค่ะ ตอนแรกสามีไม่มั่นใจในงานนี้เพราะชื่อเสียงคำล่ำลือไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่สุดท้ายเค้าก็ยอมใจเราค่ะ.
เริ่มจากการตัดสินใจครั้งยิ่งใหญ่ เดือนกันยายน ปี 2016 ด้วยการลาออกจากงานที่ทำอยู่เพื่อไปลงคอร์สเรียนนวดแบบเต็มตัวสองเดือนที่วัดโพธิ์ หลังจากเรียนเสร็จอ้อยก็ได้มาสมัครงานที่ร้านนวดในพัทยา โดยเลือกร้านที่ขาวสะอาดและลูกค้าเยอะที่สุดเพื่อสะสมประสบการณ์และฝึกฝนตนเองและในขนะเดียวกันอ้อยก็ได้หาข้อมูลและเก็บรายละเอียดการขอวีซ่าติดตามสามีไปด้วย...
หลังจากอ้อยได้สะสมประสบการณ์การนวดและฝึกมือมาหนึ่งปีกว่า อ้อยได้ยื่นเรื่องขอวีซ่าด้วยตนเองเดือนกันยายน 2017 รอผลพิจารณาสามเดือนเต็มจนกระทั่งเดือนมกราคม ปี 2018 อ้อยได้รับข่าวดีคือได้รับวีซ่าตามที่ขอ
อีกความประทับใจที่อยากเล่า
ในจดหมายแนะนำตัวที่อ้อยยื่นขอวีซ่า อ้อยเล่าเรื่องราวต่างๆตลอดสิบปีไปในจดหมายฉบับนั้น และในจดหมายอ้อยได้ขอความเมตตาจากสถานทูตให้อนุญาตให้อ้อยได้เดิอนทางวันที่ 8 มกราคม และไปถึงวันที่ 9 เพราะนั่นคือวันครบรอบแต่งงาน เพราะครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่เราจะได้ฉลองการเริ่มชีวิตใหม่ในวันครบรอบแต่งงานของเรา และสิ่งที่น่าประทับใจก็เกิดขึ้นเมื่ออ้อยได้รับเล่มพาสปอร์ตคืนและในนั้นระบุวันที่เราขอ... เวลานั้นมีความตื้นตันใจมากค่ะที่ทางสถานทูตเห็นใจเรา และทำให้รู้ว่าเขาอ่านข้อความของเราทุกบรรทัด
พอมาถึงอังกฤษก็ยังประสบปัญหาอีกเช่นเคยค่ะ คือเราหาห้องเช่าในทำเลที่อยากอยู่ไม่ได้ โชคดีที่เพื่อนของสามีเขาเสนอให้ไปอยู่ที่บ้านของเขาจนกว่าเราจะหาที่พักได้ค่ะ ในขนะนั้นเราก็ได้อาศัยบ้านเพื่อนสามีนี่ล่ะค่ะเป็นที่ซุกหัวนอน โดยที่ทางแม่สามีก็ไม่ได้เอ่ยปากให้ความช่วยเหลือแต่อย่างใดทั้งๆที่บ้านท่านเองก็อยู่ห่างออกไปแค่สิบนาที
ระหว่างที่อาศัยอยู่กับคนที่เราไม่เคยชินมันทำให้เราทั้งคู่อึดอัดมากค่ะ เพราะเพื่อนของสามีค่อนข้างจุกจิก ทั้งเรื่องกลิ่นอาหาร เรื่องเศษอาหาร จริงๆก็ทุกๆเรื่อง แต่เค้าเป็นคนใจดีค่ะคงผิดที่เราที่ไม่ค่อยเรียบร้อยเอาเท่าไหร่ เราเลยมานั่งจับเข่าคุยกันเรื่องที่อยู่ จนแล้วจนรอดเราตัดสินใจซื้อแฟลตค่ะ เอกสารทุกอย่างทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ออ.. วนกลับไปเรื่องที่ทำงานเก่าสามี ตอนที่สามีลาออกทางบริษัทให้เงินมาก้อนหนึ่งถ้าเป็นเงินบ้านเราก็หลักล้านอยู่ค่ะ เราเลยได้เงินก้อนนี้มาเดินเรื่องวีซ่าและได้ดาวน์ห้องของเราค่ะ
เอาภาพมาฝากค่ะ
พอเราย้ายเข้าบ้านใหม่ ทางแม่สามีก็เริ่มมีบทบาทค่ะ แต่ครั้งนี้ทำเอาเราสองคนช็อคมากคือ ท่านมาดีค่ะ มาช่วยติดผ้าม่าน ทำห้อง ทำความสะอาดให้ ซื้อที่นอนหมอนมุ้ง เครื่องใช้ในครัวให้ค่ะ ตามที่เห็นค่ะ.. ท่านก็มาช่วยแบบเขินๆ หลังจากที่เราไม่เข้าใจกันมากว่าสิบปี วันนี้อ้อยและแม่สามีเริ่มมีสิ่งดีๆเกิดขึ้นแล้วค่ะ เวลาเราไม่สบายท่านก็ชอบแอบถามไถ่จากลูกชาย และช่วงที่เราย้ายเข้าบ้านใหม่ท่านก็อาสาขับรถพาไปซื้อของค่ะ เป็นธุระให้เยอะจริงๆ
เราเป็นคนไทยค่ะ... คนดีมาเราดีตอบ คนไหว้มาเราไหว้กลับ ตอนนี้รู้ว่าทานชอบทานแค็บหมู ลูกสะไภ้ไทยอย่างเราหรือจะไม่จัดให้.. ใช่มั้ยคะ
และยังมีความโชคดีอีกอย่างค่ะ คือเรื่องงาน.. หลังจากหนึ่งเดือนที่มาอยู่อังกฤษอ้อยได้ทำงานร้านนวดใกล้บ้านและมีรายได้เป็นของตัวเองเป็นกอบเป็น สามารถส่งเสียทางบ้านได้โดยไม่ต้องรบกวนกระเป๋าสามี
การที่เราเกิดมารำบากตั้งแต่เด็ก ตอนนี้ความรำบากทั้งหมดที่ผ่านมามันย้อนกลับมาเป็นภูมิคุ้มกันเราแล้วค่ะ เราสามารถทำงานนอกบ้าน ในบ้าน งานสวน งานซ่อมแซมต่างๆนาๆ ตอนนี้ทำให้เรารู้ว่าสิ่งที่เคยทำให้เรารำบากมันกลายเป็นความสามารถที่ทำให้คนรอบข้างได้ภูมิใจ ระยะเวลา 11 ปี ความอดทนทั้งหมดนี้ ตอนนี้ได้เอาชนะใจแม่สามีได้เป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ
ท่านคงภูมิใจที่ได้ลูกสะไภ้เก่งทุกอย่าง ช่วงนี้ท่านกำลังอยู่ในช่วงเห่อแค็บหมูแบบไทยค่ะ เที่ยวเอาไปแจกข้างบ้านกินและบอกกับทุกคนว่าลูกสะไภ้ทำค่ะ.
อ้อ.. จนถึงปัจจุบันนี้เบบี๋ก็ยังไม่มีนะคะ 555+
ต่อจากนี้ไปอ้อยขอให้อย่ามีอะไรมาขัดขวางหรือเป็นอุปสรรคอะไรอีกเลยค่ะ เหนื่อยมามากกับเวลาสิบกว่าปี
ทั้งหมดนี้ขอขอบคุณกระทู้นี้ที่ทำให้ได้พอพูดคุยระบายความสุขความทุกข์ และขอขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจจากทุกๆท่านค่ะ
ขอให้ทุกท่านประสบแต่ความสำเร็จและมีแต่ความสุขความเจริญยิ่งๆขึ้นไปนะคะ
คิดถึงเสมอ
อ้อย
Topic Options
Post Options
