โชคชะตาหรือฟ้าแกล้ง (Destiny of Love)

   เมื่อปีที่แล้วเหมือนอะไรๆจะดีขึ้น หลังจากที่เราสองคนวางแผนว่ากลับมาแล้วจะขอวีซ่าเพื่อไปเริ่มต้นชีวิตครอบครัวด้วยกันที่โน่น แต่เหมือนอะไรต่อมิอะไรมันผิดพลาดไปหมด ไม่นานมานี้สามีได้ลาออกจากงานเนื่องจากทีาบริษัทปลดพนักงานออกทุกปี จนทำให้สามีตัดสินใจที่จะลาออกจากงานเพื่อหางานใหม่ที่ทำแล้วสบายใจขึ้น เพื่อความสุขของคนที่เรารัก เราไม่สามารถไปห้ามไม่ให้เขาได้ ซึ่งเหตุการณ์นี้มันก็ยิ่งมีผลกระทบกับเราทั้งคู่อีกแล้วค่ะ เนื่องจากอ้อยไม่สามารถยื่นเอกสารขอวีซ่าได้ช่วงที่สามีไม่มีรายได้และไม่มีงานทำ เลยทำให้ความฝันของเราต้องเลื่อนออกไปอีก (เท่าไหร่ก็ไม่รู้) 

หลังจากที่สามีของอ้อยออกจากงาน เขาก็ตัดสินใจที่จะมาพักผ่อนที่เมืองไทยและใช้เวลากับเราให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งก่อนมาสามีของอ้อยได้บอกกับแม่ว่าจะมาพักผ่อนที่เมืองไทยสามเดือน และหว่างที่ใช้เวลาด้วยกันทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี จนวันหนึ่งที่เราเลิกงานกลับถึงบ้านประมาณหกโมงเย็น อ้อยรู้สึกแปลกใจว่าทำไมสามีเราเศร้าๆ ตาแดงๆ ผิดปกติ เลยพยายามถามเขา จนรู้มาว่ามีปัญหากับแม่ ปกติทุกสองหรือสามวันสามีอ้อยจะโทรหาแม่ค่ะ เขามีนิสัยคล้ายคนไทยคือรักพ่อแม่ แต่ก็ไม่คิดว่าแค่การโทรหากันจะสามารถมีปัญหาอะไรกันได้ ถามไปถามมาทราบมาว่า แม่สามีถามลูกชายว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้าน ซึ่งลูกชายก็เคยบแกท่านก่อนมาว่าสามเดือน ไม่รู้วันนั้นลมอะไรจะไปจะมา แม่สามีใส่อารมณ์กับลูกหนักมาก ไม่พอใจที่ลูกมาใช้ชีวิตอยู่กับเรา และเขาต้องการให้ลูกชายกลับบ้านด่วน ซึ่งสามีอ้อยก้อตอบแม่ไปว่ายังกลับไม่ได้ จนทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกันอย่างนัก

คือจะมีบ้างไหมที่ชีวิตนี้จะราบรื่นบ้าง เข้าใจว่าอุปสรรคสามารถเกิดขึ้นกับทุกๆคน แต่อ้อยแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมอุปสรรคมันต้องเกิดขึ้นกับเราทั้งคู่เยอะแยะมากมายขนาดนี้

ขึ้นชื่อว่าเราเป็นเมีย เราคงไม่สามารถทำใจให้สบายได้ถ้าอยู่ดีๆเราต้องมานั่งเห็นสามีเราร้องไห้บ่อยๆ ถึงแม่สามีท่านจะไม่ค่อยชอบที่เราเป็นคนเอเชียแต่อย่างน้อยๆก็ยังมีญาติพี่น้องของเขาที่คอยให้กำลังใจอ้อยมาโดยตลอด...ได้แต่หวังว่าสักวันเราจะได้อยู่ด้วยกัน.

กระทู้นี้อ้อยขออนุญาตเก็บพื้นที่เล็กๆนี้ไว้ พอได้เขียนระบายความในใจเมื่อยามเศร้านะคะ...สำหรับใครที่ไม่ค่อยชอบเรื่องพวกนี้ต้องขอโทษมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ